Gatunek Homo Helveticus występuje w przyrodzie zwykle w Europie Zachodniej w okolicy Alp w państwie zwanym Szwajcarią. Gatunek ten posiada parę cech charakterystycznych wyróżniających go spośród rodziny Homo Sapiens. Dziś jednak zamiast skupiać się na opisie szczegółowym owych cech opiszę Wam pokrótce bardzo typowe etapy rozwojowe gatunku.

ETAP POCZWARKI: HEIDI / HANS

Młode osobniki z gatunki Homo Helveticus pojawiają się na świecie przez rozmnażanie. Nie jestem w stanie opisać szczegółów, ponieważ jak wszystko w Szwajcarii, TO ZALEŻY OD KANTONU. Plotki głoszą, że w kantonach niemieckojęzycznych gatunek rozmnaża się bezpłciowo. Progresywne kantony francuskojęzyczne za to są oskarżane o zapylanie się nie wiadomo jak i z kim. Zupełnie bez organizacji! DAS IST UNMÖGLICH!

W wyniku połączenia dwóch komóreczek na świecie pojawia się wypieszczona Heidi lub wyczekiwany Hans. Homo Helveticus w stadium poczwarki jest najbardziej szczęśliwą istotą na świecie. Gatunek zorganizowany jest tak, że osobniki żeńskie są skłaniane do zajmowania się młodymi. Przemyślne przerwy na lunch, drogie żłobki, brak tradycji pomocy ze strony dziadków, wolne środowe popołudnia w przedszkolach i szkołach mają utrudnić kobietom podjęcie pracy zawodowej. Nawet na późniejszym etapie szkoła wymaga aktywnego zaangażowania rodziców. Jedynym sposobem „ucieczki” od obowiązków rodzicielskich jest w zasadzie wysłanie dziecka do prywatnej placówki.

Całkiem zrozumiale, poczwarki Homo Helveticusa pod czułą opieką matki otoczone miłością i dobrobytem rozwijają się świetnie. Pierwszy krok z kokonu to szkoła. Szwajcarskie dzieci, nawet te najmniejsze, są zachęcane do samodzielnego chodzenia do szkoły. W pewnym momencie wręcz opiekuńcze mamy dostają oficjalny zakaz odprowadzania dzieci do szkoły. Dzieciom się ufa i popycha do samodzielności, co czasem może sprawiać ból głowy Homo Polonicusom. Weźmy na przykład kwestię ubierania się: dzieci i w przedszkolu i w szkole ubierają się same, więc często chodzą na mrozie bez rękawiczek, czapki, czy szalika.

Homo Helveticusów to nie przeraża. Zimny chów swoich poczwarek to normalna sprawa: w końcu oni też zasuwali bez butów po śniegu, a teraz w Louboutinach do banku…

ETAP DRUGI: SEX, DRUGS & ROCK’N’ROLL

Poczwarka wyfruwa z kokonu i zaczyna szaleć. Mam wrażenie, że szwajcarski okres buntu jest głębszy, a z drugiej strony bardziej tolerowany niż polski. Podczas gdy Homo Polonicusy powtarzają swoim latoroślom: „matury nie zdasz”, „życie sobie przegrasz”, dorosłe osobniki Homo Helveticus wzruszają tylko ramionami i ze stoicyzmem traktują wszelkie nastoletnie wybryki. Mam również wrażenie, że ten okres młodzieńczej rewolty w wydaniu szwajcarskim ma mniejszy wpływ na późniejsze życie zawodowe buntowników.

Znam co najmniej kilku takich szwajcarskich ananasków, teraz poważnych panów menedżerów, architektów, bankowców, wziętych programistów, którzy nie dochrapali się nawet matury, powtarzali klasy, tracili prawko za jazdę pod wpływem, mieli notoryczne kłopoty z prawem za graffiti, hodowlę zioła, ucieczki przed policją, organizację nielegalnych imprez w budynkach przeznaczonych do rozbiórki… To tak tylko poglądowo, jakbym się miała dogrzebywać szczegółów, to mogłabym opowiadać kwieciste historie.

Faza buntu łagodnieje z czasem, a w pewnym momencie… Szwajcar przechodzi w fazę dorosłego osobnika.

ETAP DOROSŁOŚCI – HOMO HELVETICUS RESPONSABLUS

Drogie Panie, nie dajcie sobie wcisnąć kitu. Idziesz do łóżka narąbana z niezbyt znanym Ci Szwajcarem, a budzisz się i stwierdzasz, że ten brudny punk z wczorajszego wieczoru jest ogolony, w koszuli i planuje inwestycje w rynek nieruchomości. To jakbyś zamówiła najtańszą Margharitę, a dostała Calzone z podwójnym serem i dodatkowym bekonem. I później skacowana próbowała sobie odpowiedzieć na pytanie, co poszło nie tak. Ale… ja przecież zamawiałam coś innego…

Przeobrażenie Homo Helveticusów z etapu drugiego w etap trzeci to chyba najbardziej magiczna sprawa i źródło nieustannych nieporozumień. Bo w końcu Szwajcarzy są luźni i otwarci, czy zimni i zamknięci? Jak to się dzieje, że z totalnych wariatów wyrastają lekko uśmiechnięci panowie w klasycznych garniturach odpowiedzialni za siebie, swoją rodzinę i swoje otoczenie, głosujący w każdym referendum, nie chwalący się swoimi pięknymi samochodami?

Co jest cechą charakterystyczną dorosłego osobnika Homo Helveticus? Homo Helveticusy są notoryczne niewierne swojemu gatunkowi i bardzo chętnie łączą się w pary innymi gatunkami. I uwaga: nie tworzą związków symbiotycznych. Muszą mieć oddech, czas na własne zainteresowania, swoich znajomych, swoje życie wewnętrzne. I tego samego oczekują od drugiej połówki. Z życiu zawodowym bardzo wierni i zaangażowani, nieco pozbawieni naszej Homo Polonicusowskiej wyobraźni i kreatywności.

Homo Helveticus to gatunek wybitnie outdoorowy. Jeśli chcesz dopaść i osaczyć takiego osobnika, zasadzaj się na niego bardziej w górach w butach trekkingowych niż w mieście w szpilkach. Oszczędź nieco na makijażu.

Jeśli chcesz się zaprzyjaźnić się z Homo Helveticusem, uzbrój się w cierpliwość. Ale cierpliwość popłaca. Bo pod twardą skorupą jest serce.

Nie przeczę, że inspirował mnie tekst Diccona Bewesa „Meet Homo Helveticus”, który znajdziecie w języku angielskim TU.